κατάσιτος

κατάσιτος, ὁ (Μ)

αυτός που κατατρώγει κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -σιτος (< σῖτος «σιτάρι»), πρβλ. παρά-σιτος, σύσ-σιτος].